De Tempeliers: geschiedenis en legende

Ontstaan

Ten tijde van de eerste kruistocht en de herovering van Jeruzalem onder leiding van Godfried van Bouillon is de Tempeliersorde ontstaan, hoogstwaarschijnlijk in het jaar 1119.



De orde werd opgericht door de ridders Hugo van Payns en Godefroid de St-Omars in Jeruzalem teneinde de pelgrims in Jeruzalem te beschermen tegen de Ottomanen en andere volkeren die het op de christenen hadden gemunt. De Tempeliersorde was een ridderkloosterorde, dat wil zeggen dat ze streden met het zwaard, maar tegelijkertijd allerlei christelijke geloften af moesten leggen, zoals de kuisheidgelofte, de gelofte van gehoorzaamheid en armoede. Hun eerste zetel was dus in Jeruzalem, op de plek waarvan men vroeger dacht dat daar de Tempel van Salomo moest hebben gestaan. Dat verklaart hun officiële naam: Pauperes Commilitones Christi Templique Salomonici (De Arme Ridders van Christus en van de Tempel van Salomo.)

Armoede en kuisheid
Er waren al een paar geloften die de ridders moesten afleggen en regels waaraan ze zich dienden te houden. In 1129 stelde Bernardus van Clairvaux tezamen met enkele geestelijken een uitgebreid reglement op schrift.
De tempeliers werden geacht een wit gewaad te dragen zonder enig teken van rijkdom. Zoenen, ook met familieleden, werd als onbetamelijk beschouwd. Tempeliers konden het beste maar niet getrouwd zijn. Waren ze dat wel, mochten ze het witte gewaad (dat voor kuisheid stond) niet dragen, maar moesten ze een bruin of zwart gewaad dragen.
De tempeliers moesten een sober etenspatroon volgen: slechts driemaal per week vlees (gezouten schapenvlees of vis), ze aten in stilte, er mocht geen wijn worden geschonken, er werd verder slechts water en brood gebruikt. Tweemaal per maand werd er gevast.
Tempeliers mochten niet jagen.
Tempeliers hadden geen persoonlijk bezit.
Er waren vaste gebedstijden, minstens 7 per dag.
Het doden van moslims is gerechtvaardigd in de Heer.

Rijkdom en macht
Toen de orde officieel werd erkend door Rome, begonnen de Tempeliers te reizen. In heel Frankrijk, Groot-Brittannië, Schotland en Vlaanderen verwierven zij steun voor hun orde. De vorm van die steun was een beetje dubieus voor Pauperes Commilitones: huizen, landerijen, erfenissen (zelfs die van koning Alfonso I) en andere gelden, oogsten, visrechten etc. Een paar jaar later krijgen de Tempeliers een complete stad in Portugal. In 1136 verandert grootmeester Craon het reglement: de grootmeester krijgt meer macht, en de patriarch van Jeruzalem minder. De Tempeliersorde werd steeds groter en kreeg steeds meer macht. Ze werden onder het gezag van de paus gebracht. De Tempeliers vielen daardoor buiten het feodale stelsel en hoefden dus geen belasting te betalen en waren geen verantwoording verschuldigd aan een leenheer. Hun strijd tegen de moslims in het Heilige Land werd uitgebreid tot een strijd tegen alle ongelovigen in heel Europa, in England, Frankrijk, Duitsland, Spanje, Italië, Portugal en Schotland. De ridders van het Heilige Land werden een belangrijk onderdeel van het Franse leger. Ze stonden bekend als de beste strijders van het leger en behoedden de Fransen voor een enorme nederlaag op de moslims. De tweede kruistocht, waarin de Tempeliers meevochten werd een grote mislukking en binnen Frankrijk werden de Tempeliers als de zondebokken als de schuldigen beschouwd. De tegenstander kreeg echter steeds meer respect en ontzag voor de Tempelier. Later vochten de ridders ook mee met het Portugese leger. Hun macht groeide voortdurend. De nieuwe paus verschafte hun steeds meer rechten, zoals het innen van belastingen, het bouwen van eigen kerken. De orde kreeg nieuwe gebieden in Portugal onder haar gezag, waaronder Tomar, waar een groot kasteel stond dat een nieuwe uitvalbasis werd van de Tempeliers. Ook in andere gebieden bezaten de Tempeliers kastelen en hele gebieden, zoals Gaza en Libanon. De Tempeliers kregen ook veel geld in beheer, dat ze weliswaar niet zelf bezaten, maar waarover ze belasting heften en waarmee ze leningen verstrekten. De orde kreeg bijvoorbeeld de schatkist van het Engelse koningshuis in beheer. In ruil voor allerlei diensten die nu door bankiers gedaan zouden worden werden zij betaald.
Op een gegeven moment waren de Tempeliers zo machtig en werden ze door zoveel legers gevraagd dat ze bepaalde opdrachten begonnen te weigeren. Zo hebben ze geweigerd het Heilige Jeruzalem te verdedigen tegen Saladin, wat uitliep op een herovering van Jeruzalem door de moslims. Uit schuldgevoel namen de Tempeliers deel aan een poging tot een nieuwe herovering, die, zoals verwacht, uitliep op één van de eerste grote nederlagen voor de orde. Velen vonden de dood. Het ergste van alles was nog dat de reputatie van de orde, die zou vechten onder bescherming van God, ernstig werd geschonden. Ondanks deze grote nederlaag werd de rijkdom en de macht van de orde almaar groter. Buiten al hun politieke en economische macht, hadden ze natuurlijk ook grote religieuze macht, die ze dikwijls onderstreepten door met allerlei relikwieën op de proppen te komen, zoals stukjes kruishout. Ondanks het feit dat ze ooit begonnen als de ridders van armoede, waren ze nu de grootste en rijkste machtsfactor in het Midden-Oosten en Europa. En ondanks het feit dat ze bekend stonden als ridders van nederigheid en dienstbaarheid, werd de hiërarchie versterkt en werden de kloven tussen de rangen groter. Op enige tegensputteren van een andere ridderkloosterorde na, de Hospitaalridders in Duitsland, werd de macht van de Tempeliers nauwelijks een strobreed in de weg gelegd.

Ondergang
Begin 14de eeuw sloot Filips IV de Schone van Frankrijk een enorme lening bij de Tempeliers af om een nieuwe kruistocht te kunnen financieren, die deze keer naar Byzantium leidde. Filips scheen een koninkrijk te willen veroveren voor zijn broer. De kruistocht mislukte en Filips IV was niet in staat de lening af te lossen. Samen met de veel te groot geworden macht van de Tempeliers was dit waarschijnlijk de reden waarom Filips besloot tot een enorme heksenjacht op de Tempeliers. Hij liet alle Tempeliers oppakken en beschuldigde hen van de meest verschrikkelijke dingen. Heling met de vijand, ketterij, urineren en spuwen op een crucifix, homofilie, losbandigheid op terreinen van drank en vrouwen, occulte en satanische riten etc. Op vrijdag de 13de in oktober 1307 werden alle Tempeliers in Frankrijk opgepakt en voor de inquisitie gedaagd. Daarom beschouwen wij vrijdag de 13de nog steeds als een ongeluksdag. Onder gruwelijke martelingen werden de Tempeliers gedwongen alle beschuldigingen te bekennen. 36 Ridders sneuvelden tijdens deze martelingen. De bezittingen van de Tempeliers kwamen toe aan Filips de Schone. Het (schijn)proces duurde intussen voort. De Tempeliers die hun verklaring alsnog introkken, werden veroordeeld tot de brandstapel. De rest wachtte het proces verder af, ze verzochten gehoord te worden door de paus. Na zeven jaar gevangenisstraf was het eindelijk zover. De Tempeliers, onder leiding van voormalig grootmeester Jacques de Molay, kregen een kans op gratie. Wanneer ze hun bekentenis in het openbaar zouden afleggen, mochten ze een levenslange gevangenisstraf uitzitten. Deden ze dit niet en herriepen ze eventuele eerdere bekentenissen, wachtte hen alsnog de brandstapel. Jacques de Molay herriep samen met 76 andere Tempeliers zijn getuigenis en werd alsnog levend verbrand.

Legende
Hier houdt de geschiedenis op en start de legende. Het einde van de Tempeliers roept een hoop vragen op. Een orde met zoveel macht, zoveel rijkdom kan zich toch niet zo gemakkelijk op laten pakken? De orde had overal spionnen, er waren Tempeliers in dienst aan het hof van de koning, in het leger, in de geheime dienst. De Tempeliers móéten geweten hebben dat er een arrestatie wachtte. Op basis van deze constatering is men gaan zoeken naar redenen waarom de Tempeliers zich vrijwillig hebben laten oppakken. Vreemd hoe zo’n voorzichtige constatering tot zoveel theorieën heeft geleid. Alle theorieën zijn het erover eens dat de Tempeliers hadden voorzien dat ze opgepakt zouden worden en dat ze dat ook wilden, omdat ze als een geheim genootschap wilden voortbestaan. De Tempeliers verbergen namelijk een groot geheim. Over dat geheim bestaan honderden verschillende theorieën.

· De Heilige Graal
· De ark van het Verbond
· Het ware kruis waarop Jezus gekruisigd zou zijn · De lijkwade van Turijn
· Een ander christelijk relikwie

Er zijn over al deze theorieën verschillende boeken geschreven, maar geen enkele kan mij een bevredigend antwoord geven op de vraag hoe de Tempeliers aan dat relikwie gekomen zijn, en waarom ze dat relikwie zouden willen verbergen voor de rest van de wereld. Dan Brown komt op een leuke theorie die die laatste vraag beantwoordt: de Heilige Graal is Maria Magdalena, en de nakomelingen van haar en Jezus. De Tempeliers beschermen de nakomelingen. Daarbij was de wereld, zeker in de tijd van de Tempeliers, niet bepaald klaar voor het verhaal dat Maria en Jezus een relatie gehad zouden hebben. Dan Brown baseert zich echter niet bepaald op betrouwbare feiten, en bovendien publiceert hij zijn theorie als een fictieve roman, en dus is zijn theorie te verwerpen als zodanig, als fictie. In een andere roman, de Slinger van Foucault komt Umberto Eco al met een beter ondersteunde, hetzij een nogal vreemde theorie aanzetten. De Tempeliers zouden net als veel van hun tijdgenoten geloven dat er onder de aarde allerlei energetische stromen zijn, de zogenaamde tellurische stromen. Die tellurische stromen komen op één centraal aan het aardoppervlak, en als je die plek gevonden hebt kun je de tellurische stromen regeren. Als je die stromen kunt regeren kun je de hele wereld beheersen, ze zijn het krachtigste wapen dat je in handen kunt hebben. Je kunt aardbevingen, overstromingen veroorzaken, je kunt land verplaatsen. De Tempeliers zouden in hun tijd een plan hebben gesmeed. Na 120 jaar zou de technologie ver genoeg gevorderd zijn om het punt waar de tellurische stromen onder het aardoppervlak te kunnen vinden. In die 120 jaar moest de kaart veilig gehouden worden, en wel zo dat niemand de gehele kaart in handen zou kunnen hebben. In alle vestigingen van de Tempeliers zou een stuk kaart verborgen zijn. In termijnen van 36 jaar werden de stukken bij elkaar gebracht en samengevoegd tot er na 120 jaar een complete kaart gevormd zou zijn. Ergens in dit plan moet het volgens Umberto Eco fout gelopen zijn, waarschijnlijk door de verschillende kalenders van de gebieden waar de kaartfragmenten verborgen waren.

Geheim
Waarom wordt er al zoveel jaren, wat zeg ik, eeuwen naar het geheim van de Tempeliers gezocht? Ik heb mijn gedachten er eens over laten gaan. Geheimen prikkelen de verbeelding. Je kunt er eeuwen over filosoferen zonder dat er ooit een antwoord komt. En dat is ook niet erg, want een geheim is niet intrigerend meer wanneer het ontsluierd is. Waarom zijn er meer boeken over de eindtijd geschreven dan over het leven van Jezus? Omdat de eindtijd vragen oproept, en het leven van Jezus antwoorden geeft. En onze menselijke geest houdt meer van vragen dan van antwoorden. Antwoorden zijn nooit bevredigend, omdat ze altijd anders zijn dan wij hadden gewild. Daarbij zit in vragen identiteit, kun je door vragen karakter en intelligentie laten zien, terwijl antwoorden objectief zijn, feiten zijn. Geheimen prikkelen ons omdat we hierin onze identiteit kunnen tonen. Wat is een geheim als het niet meer geheim is? Saai, afgerond. Een geheim is nooit afgerond. Daarom is het beste geheim het lege geheim. De Tempeliers hadden geen geheim, maar ze zijn erin geslaagd een zodanige indruk op de wereld achter te laten, dat er tot op de dag geschreven wordt over het complot van de Tempeliers. En omdat de Tempeliers niks te verbergen hadden, zal het altijd een geheim blijven, altijd een inspiratiebron voor dichters, kunstenaars en schrijvers. Er zal altijd gezocht blijven worden naar een geheim dat niet bestaat, omdat dat het enige ondoorgrondelijke geheim is, een eindeloos, heerlijk geheim...



Bron: http://jochemscience.blogspot.com